نمی‌دونم بگم از برکت این قطعی نت یا چی،ولی این چند روزه چراغ یه وبلاگایی روشن شد و کسایی پست گذاشتن که ساااااال ها بود خاموش بودن.با تموم ناراحتیام از این بابت خوشحالم:)
یعنی قشنگ اهالی وبلاگستان،مثل مور و ملخ بی صدا و با صدا خزیدن تو وبلاگای خاک گرفتشون.یکی هم خودم.بعد من کلی از پست هام رو پاک یا آرشیو کردم،ولی جالبیش یا بدتر قسمت ناراحت کننده اینه که سال ۹۷ کلا نبودم.درسته سال خوبی نبود برام ولی از روزای بدشم هیچی توی آرشیوم ندارم حتی غرغر.ولی خوشحالم که تموم شد.از اول ۹۸ هم دوتا پست داشتم که یکیشو پاک کردم یکیشو آرشیو.آدم یاد قدیما می‌افته که فقط وبلاگ بود و اسمس،چیکار کردن با ما این تلگرام و اینستاگرام واقعا.با تموم خوبیاشون درمورد من اینطور بود که ذهنمو شلوغ کردن خیلی وقتا.به هر حال.خوبه که توی این سکوت و بی‌خبری از دنیا که فقط طنین صدای خودمون می‌پیچه اینجا هنوز بازه و می‌شه چهارتا وبلاگ خوند و دل گرم شد که تو این جزیره تنها نیستیم حداقل.
